گذر عمر ...

گذر عمر ...

چه ساده عمرم گذشت

چهل تا بهار رو دیدم

چه حرفا که تو عمرم

از این و اون شنیدم

کجای کار خطا بود؟

چه اشتباهی رفتم؟

نیت من که خوب بود

من که خدایی رفتم

چه قدر باید بخندم

با غم و درد ای خود

چقد باید صب کنم

تا فردا فردای خود

تو غربتم  ، بیقرار

یکی بیاد سراغم

بسه همش تنهایی

اینقد ندین عذابم

دور و بری هامونم

یجور بامن غریبن

فکر پول و جیبشن

همش میگن اسیرن

ته دلم هیچی نیس

از این کارا خسه ام

نگو دروغه قصه

من به تو وابسه ام

عجب حکایتی شد

این حال و روز زارم

دفتر من پر شد از

قصه روزگارم

ناز و کلاس و تحقیر

این روزا واگیر می شن

تو جلد ماها می رن

آدما درگیر می شن

تموم شدن اون روزا

ساده قدم می ذاشتیم

تو جاده زندگی

برو بیایی داشتیم

دلا همه شکسته

این خنده ها دروغه

واقعیتا گم شدن

زندگی ها شلوغه

ادب تو زندگی مون

بدجوری تعطیل شده

سلام و احتراما

امروزی تبدیل شده

هر چی جلوتر می ریم

آدما بدتر می شن

قدیما یادش به خیر!

حیف لای دفتر می شن

می گن سلام هرکی

شصت و نه تا ثوابه

تو عمق مطلب برو؟

اینا همه حسابه

***

میر حمزه طاهری هریکنده ای (نوپا)