عشق

 

به نام آنکه عشق را آفرید 

*** عشق  ***  

عشق  پرتوی  از  گل و زمین است

عشق   کبوتری  زیبا    آفرین است 

عشق    چو    نم نم   بارون    الهی

هر جایی  ریزد  نقش  زمین است 

عشق  چشمه ای باشد  از دل کوه

یا  آبی   زلال   زیر    زمین است 

عشق    بلبلی   باشد    به    ترانه

لبخند و نوای  عشق همین است 

عشق   رودی    باشد   چه   مصفا

سنگ و ساحلش صد آفرین است 

عشق  ماهی  باشد  چه   درخشان

شب در آسمان همچو نگین است 

عشق   سرّی است  از  اسرار  دلها

با وصال عشق چه قدر شیرین است

عشق  شمعی است  که  اگر  بسوزد

پروانه   کنارش   به  کمین  است 

بی   عشق  دنیا  زندگی  شد  تلخ

درد  دل  عاشقان  همین   است  

***

میر حمزه طاهری هریکنده ای (نوپا)