حیف که دارند حروم می شند ...

 

به نام خدا

حیف که دارند حروم می شند 

می رم و هی داد می زنم

تو تنهائی زندونی ام

با سختی های زندگی

با بودنت من زنده ام

سحر که پا می شم ،  چه زود

روز و شبم

 تموم می شند

چه اومدن ، چه رفتنی

حیف که دارند حروم می شند.

انگاری

 هر ساعت عمر

زود و زودم می رند سفر

گاهی خوب و گاهی بدند

گریه و شادی تو همند

لذت زندگی  ، همین

اینجور دارند تموم می شند

چه اومدن ، چه رفتنی

حیف که دارند حروم می شند.

از سینه’ دقیقه ها

قلبی پر از خستگی هاست

از خاطرات اون روزا

زندگی ام ، خاطره هاست

هر ،  بند بند شعر من

نوشته ها تازه می شند

چه اومدن ، چه رفتنی

حیف که دارند  حروم می شند.

کاش ،

 یکی پیدا بشه

خوبیها را یادم بده

تو قلب صاف و ساده ام

زندگی ها به من بگه

تو دفتر پاکی دیگه

اون بدیها پاره می شند

چه اومدن , چه رفتنی

              حیف که دارند حروم می شند. 

          *** 

          میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا