اجازه بده ...

به نام خدا

اجازه بده ... 

اجازه بده ،  شعرم را چنین آغاز کنم

قلم و دفتر  ذکرم  را  میان  ساز کنم  

اجازه بده ،  اگه خدای من راضی شد

آنچه را نگفته ام ز قفل ذهن  باز کنم 

اجازه بده ،  تا   نفس  در  سینه   می تپد

بر جمال و جسم  نکته های نو  ناز کنم   

اجازه  بده  ،   چکه های    عاشقانه     را

 تا وصال و صحبت و نگاه عشق  راز  کنم  

اجازه بده  ،  به  عمق  مطلب   شنا   کنم

قطره قطره  حس  گفته ها  را  ابراز کنم  

اجازه بده ، تا  رسیدن  به  مقصد خود

به  سرای   شاعرانه  هرجا   پرواز  کنم  

اجازه بده  ،  چو   نم نم   باران   بهار

بس  نویسم و دوباره  نکته ام  باز کنم  

اجازه بده ،  به عشق و امید و   رتبه ام

دستم را  به سوی خدای خود دراز کنم  

اجازه بده  ، نگم   شاعرم ،  اهل  دلم

اجازه بده ، اسرار درون ،  ایجاز کنم  

*** 

میر حمزه طاهری هریکنده ای (نوپا)